Time flies when you're having fun!

Dag lieve volgers!

Ik heb het zo druk en gezellig gehad dat ik vandaag pas tijd heb gevonden om de reacties te bekijken, en mijn volgende verslag te schrijven! Ook de hitte heeft me een beetje tegen gehouden om actief te zijn, en naar het internetcafe te gaan. Het is duidelijk dat het droge seizoen er aan zit te komen, want ik zit elke dag meer onder het stof. In een van de foto's die ik later bij zal voegen, is een baby doekje te zien met oranje, bruine derrie van mijn gezicht na een halve dag.. Ik 'douche' al 2x per dag, dus veel beter zal het niet worden. De 'douche' bestaat trouwens uit een ijskoud pisstraaltje, waarbij ik de douchekop ook nog moet vasthouden met 1 hand. Echter mag ik niet klagen, want de meeste meiden moeten zich wassen met een emmer water en een washandje.

In mijn vorige verslag ben ik geeindigd met de voetbalwedstrijd die ik zondag heb gezien. Het was een super leuke ervaring om alle fanatieke supporters op en neer te zien springen en op vuvuzela's te horen blazen. De meiden en ik hadden, op advies van PA, al voorbereid op een wedstrijd van laag niveau. Dat was maar goed ook, want het spel leek wel in slow motion afgespeeld te worden.. Gelukkig was het wel erg gezellig met de meiden, en ik heb mijn host broers een onwijs leuk dagje uit gegeven. Ze hebben de volledige 90 minuten gestraald, helemaal toen ik ze ook nog op een drankje trakteerde. Ik kreeg dan ook een enorme glimlach en 'thank you' van ze na afloop. Daar deed ik het voor. Na thuiskomst stond het eten al klaar, en heb ik verse loempia's met fried rice gegeten. Daarna waren mijn huisgenootjes en ik eigenlijk heel erg gaar, maar ons jongste broertje wilden ook met ons op pad, en wel die avond.. Om 8 uur zijn we dus met Akwasi (7 jaar) naar een cafe op de hoek van de straat gegaan, waar hij ons een dansvoorstelling heeft gegeven en ons frisdrankje heeft betaald. Super cute!

Wat ik trouwens vooral bijzonder vind aan de mensen hier, is dat iedereen zo gelukkig lijkt met niks. Daar kunnen wij echt nog heel erg veel van leren. Twee van mijn host zusjes vertelden me dat ze oorbellen zo mooi vinden, maar dat alleen het jongste zusje ze krijgt van de ouders, en dat zij er dus geen hebben. Die dag kwam ik thuis na werk met 2 paar oorbellen in de vorm van een hartje. Ze waren door het dolle en bedanken me nog steeds elke seconde. Sieraden worden hier namelijk echt gezien als luxe artikel. Daarom was het super bijzonder dat ik de armband die op een van de foto's te zien is, gratis heb gekregen van Belinda, vriendin van mijn hostfamilie. Zij is ook degene die de prachtige slippers maakt. Volgens de familie ben ik een vrijwilligster die ze nooit meer gaan vergeten, waardoor ze me overladen met presentjes. Mijn huisgenootjes hebben nog nooit iets gekregen.

Dan mijn werkweek. Maandag zijn we naar een dorpje geweest waar de grooste schoenenmarkt van Kumasi is. Zoals te zien op de foto's worden de schoenen op een grote hoop gegooid, en is het zoeken naar twee bij elkaar passende schoenen, in de juiste maat! Een hele klus.. We zijn om 10 uur begonnen en om 3 uur waren de tests voor hepatitis B op. Dat was nog nooit eerder voorgekomen. Daarom zijn we dinsdag teruggegaan, om de overige mensen te testen. Ook toen hebben we doorgewerkt tot alle tests op waren. Dat betekent dat we in 2 dagen zo'n 300 mensen hebben getest, wat echt heel erg veel is voor Ghanese begrippen.

Gister zijn we naar een afgelegen dorpje geweest, waar Willemijn en ik voorlichting hebben gegeven over HIV/Aids. Het werd ons maar al te duidelijk waarom we dat moesten doen, aangezien zoveel mensen onwetend zijn. Zo was er een meneer die vroeg of je HIV kan krijgen door te dromen dat je onveilige seks hebt met een besmet iemand, en was er een vrouw die dacht dat ze HIV positief was, omdat ze iemand met HIV had aangeraakt. Het taboe heerst hier helaas nog steeds, dus we gaan vanaf nu op elke locatie de voorlichting geven. Wat het moeilijk maakt in zo'n afgelegen dorpje is dat als 1 persoon positief is voor een bepaalde ziekte, de rest dat ook is. Dat zagen we vooral terug in de resultaten van de hepatitis B test. Ook was er veel ondergewicht, zo had ik een vrouw van 55 met een BMI van 13,5... Ze woog nog maar 34 kg. Voor haar was de uitslag niet eens vervelend, want wij obruni's maken ons altijd veel te snel zorgen, en ze voelde zich toch goed?, waarom zou er dan iets mis zijn met haar gewicht. Aldus de simpele toelichting van de vrouw.. Het is fijn om te zien dat de mensen wel gelukkig zijn, en het als een enorme eer beschouwen dat wij komen helpen, maar daarna gewoon verder gaan zoals eerst. Willemijn en ik zijn verliefd geworden op 2 jochies die de hele dag om ons heen drentelden. Ze zijn 3 en 4 jaar oud en hebben allebei enorm ondergewicht. Eentje lijkt dik, maar dat is zijn eiwit te kort buik vol met wormen. Als afscheidscadeautje heeft Willemijn ze een sticker gegeven met een auto erop, hun glimlach werd nog groter dan hij al was.

Vandaag zijn we teruggegaan naar het dorpje, maar dit keer hebben we de schoolkinderen behandelt voor ringworm, schimmel, wondjes, etc. Gewoon het normale ritueel van donderdag en vrijdag. Mijn twee poepies waren er weer, en ze kwamen vol trots laten zien dat de sticker nog op hun hand zat! Alle kinderen die we vandaag behandelt hebben, liepen in hun schooluniformen. Echter hadden de twee jochies hun oude kloffie aan, wat ons duidelijk maakte dat zij niet naar school gaan. Jullie raden het al; deze twee jochies willen Willemijn en ik naar school krijgen. Samen met onze supervisor Enoch, zijn we met de moeder van de twee naar het schoolhoofd gegaan om te informeren wat er nodig is om ze naar school te krijgen. Dat is heel simpel: per kind hebben ze 2 uniformen, 2 paar schoenen, 2 paar ondergoed, 1 kom en 25 cedi nodig. Het totaal bedrag komt op zo'n 200 cedi, wat 100 euro is. Nu is mijn vraag aan jullie of jullie deze twee willen helpen door geld in te zamelen bij buren, klasgenootjes, teamgenootjes, etc. en dat geld in te leveren bij mijn lieve mama, zodat zij kan zorgen dat het bij mij terecht komt, of eigenlijk dus bij die jochies. Volgende week willen Willemijn en ik teruggaan om ze de spullen te brengen die nodig zijn, zodat ze vanaf de maandag daarop naar school kunnen. Ik hoop dat jullie ze willen helpen!

O dan nog even iets over het eten hier! Dinsdag kwam ik thuis uit werk, en schrok me werkelijk wezenloos. Mijn hostbroer was bezig de kop van een bever er af te branden. RANZIG! Daarna is de bever gevild, in stukken gehakt, zijn de darmen schoongemaakt en ging hij zo de pan in! De bever was het diner............... Gelukkig kreeg ik kip, haha! De foto's geven een duidelijk beeld!

Morgen is het een nationale feestdag hier in Ghana, vandaar dat ik om 8 uur 's ochtends richting Cape Coast vertrek, om een weekend op het strand door te brengen met alle vrijwilligsters. 5 Van de 15 meiden gaan namelijk naar huis as zondag, dus het wordt een soort afscheidsweekend! Als ik zondagavond thuiskom, zal ik naar de oude kamer van de Deense meiden verhuizen, zodat ik mijn eigen douche en toilet heb.

Misschien dat er zometeen al een nieuw huisgenootje op me wacht, want mijn hostfamilie heeft gister besloten een nieuwe puppy te kopen!! Ben zeer benieuwd, maar verheug me nergens op, want een beslissing gemaakt door een Ghanees zegt helemaal niks!

Nou lieve mensen, dit was het voor vandaag! Fijn weekend allemaal, en tot snel! Dikke kus!