Home sweet home; in Nederland of toch Ghana?

Dag lieve mensen!

Leuk om te lezen hoe mama Ghana in de korte tijd dat ze bij mij is geweest, heeft ervaren. Fijn ook om te zien hoe jullie allemaal weer meeleven met mijn terugkomst in het koude Nederland. Toch wil ik graag mijn laatste twee weken in Ghana nog even via mijn blog aan jullie beschrijven. Hiermee sluit ik voor mezelf de prachtige tijd die ik in Ghana heb beleefd af, al zullen de herinneringen voor altijd in mijn gedachte blijven.

Mijn laatste blog eindigde op de dag van mijn 19e verjaardag. Vanaf het moment dat ik de laptop afsloot, ben ik druk geweest met het helpen van de familie. Uit elke hoek kwam een tafel met vier stoelen tevoorschijn, die in de voortuin moesten worden neergezet. Ook werd het complete servies voorzien van een wasbeurt. In totaal heeft mijn hostzusje zo'n 60 borden, vorken, messen, lepels en soepkommen afgewassen en opgepoetst. Toen het buffet klaar was om geserveerd te worden, was het zo'n 7 uur 's avonds. Alsof er een bel was afgegaan, kwamen alle buren tegelijk aan en werd ik door alle buren, in totaal zo'n 50 man, gefeliciteerd en gezoend. Mijn familie had iedereen uitgenodigd en verteld dat hun obruni jarig was, zo lief en bijzonder. De vriend van de familie vroeg me wel een speech te houden, en dat heb ik uiteraard gedaan. Ik heb ze bedankt voor mijn volledige verblijf, de goede zorgen, en uiteraard voor het prachtige verjaardagsfeest, waardoor mijn tante helemaal emotioneel werd en ik een groot applaus in ontvangst mocht nemen. Het was echt heel bijzonder! Toen was het tijd om het buffet te openen. Echter moest er wel snel gegeten worden, want er was een DJ ingehuurd, en om 8 uur moest ik de dansvloer openen! Ook dat heb ik uiteraard gedaan, en alle buurtkindjes hebben me de volgende drie uren van lichaamsbeweging voorzien. De jongetjes dansen zelfs vele malen beter dan de meisjes, wat vergeleken met hier, toch een groot verschil is, maar ik persoonlijk fantastisch vind om te zien! Om half 12 zijn we naar bed gegaan; alle vieze borden en tafels lieten we staan, dat zou de volgende dag wel komen, aldus de familie. Ik heb nog lang na liggen genieten in bed, want het was echt een speciale verjaardag, die ik nooit meer zal vergeten.

De volgende dag wilde ik helpen met schoonmaken, maar dat was allemaal al gedaan. De familie had gewoon wel de hele nacht doorgewerkt... Ik was er, ondanks mijn ervaring.., toch weer ingetrapt.. Die middag zijn we met alle vrijwilligsters naar Cape Coast vertrokken. Vriendin/zuster Nienke's ouders, broers en oma kwamen de 30e ook naar Ghana en Hanna's familie was op mijn verjaardag aangekomen. We waren in totaal dus met 14 man om oud en nieuw te vieren en een (mid)weekje vakantie te vieren.

Die avond had Ali, de eigenaar van Oasis, een stukje taart met een kaars voor me, om mijn verjaardag ook daar te vieren. Zoals jullie weten hadden de vrijwilligsters allemaal lieve cadeautjes voor me, en het tweede gedeelte van 1 van de cadeaus was een prachtig klein leren tasje. Ook Katherine, die op mijn verjaardag naar Denemarken is vertrokken, had een cadeau voor me achtergelaten; een lekkere fles wijn die ik via Ali kreeg. Allemaal super lief! We hebben lekker gefeest en genoten. Eigenlijk is dat de belangrijkste bezigheid geweest tijdens de dagen in Cape; genieten en plezier maken met z'n allen! En dat is goed gelukt! Oud en Nieuw was een mega feest op het strand met heel veel gedans en gelach; TOP! Om half 8 ging ik naar bed, en ja dan bedoel ik 's ochtends, maar de volgende dag was weer een groot feest. Dit omdat de Ghanezen op 31 december de hele dag bidden in de kerk, en zij nieuwjaarsdag pas beginnen met feesten. Het hele strand was de hele dag vol, zoals hier als het kwik eens boven de 25 graden uitkomt. Het was leuk om te zien hoeveel plezier de lokale bevolking had, en hoe ieder zijn/haar eigen traditie heeft. Dat bewijst maar weer eens dat we, ondanks de cultuurverschillen, toch eigenlijk gewoon hetzelfde zijn.

2 januari zijn Nienke en Hanna met hun families, en de twee andere vrijwilligsters: Jenni en Marije naar Kumasi vertrokken. Ik ben die dag in Cape gebleven en heb die doorgebracht met zonnen, zwemmen en borrelen. Als ik naar Kumasi zou zijn gegaan, had ik namelijk 4 uur moeten reizen, terwijl ik de derde in Accra moest zijn en daar vanaf Kumasi 6 uur over doe. Vanaf Cape Coast is het maar 2 uurtjes en had ik de luxe dat ik met Ali mee mocht rijden die in Accra moest zijn voor business.

De volgende dag ben ik dus met Ali vertrokken naar Accra, waar we rond 5 uur Accra aankwamen. Ik heb toen even lekker gelegen in het Hostel, waarna Ali mij om half 8 naar de luchthaven heeft gebracht om mama op te halen. Het weerzien met mama was zowel fijn als moeilijk. Mama's aankomst betekende namelijk mijn laatste dagen in Ghana en dat vond ik vreselijk..

De dagen hierna heeft mama erg mooi beschreven, dus dat laat ik verder zo. Wel wil ik mijn waardering voor mama's gedrag in Ghana uitspreken. Tijdens mijn tijd in Ghana heb ik een aantal ouders gezien, die maar niet konden wennen aan Ghana en de mensen. Mama daarentegen, heeft zich volledig opengesteld en alles als leermomenten beschouwd. Zo heeft mijn mama alle, voor haar en jullie vreemde, maaltijden geproefd die mijn familie en ik haar hebben voorgeschoteld, stapte ze in elke gammele taxi/trotro/bus, liet ze zich afzetten, naroepen en aanraken door de bevolking en heeft ze bovendien mij overal mijn ding laten doen, waardoor ze kennis heeft kunnen maken met mijn volledige familie in Kumasi en vrienden in Cape Coast, maar ook de nieuwe, relaxte versie van mezelf. Ook begrijpt mama dat ik 24/7 aan Ghana denk en steunt ze me op de momenten dat het gemis even te veel aanwezig is. Dus mama, dankjewel voor alles wat we samen hebben beleefd in de dagen dat je bij me was. Een ervaring waar we beiden met veel plezier en geluk aan terug kunnen denken.

Ook papa en ukkie, Nathalie, wil ik bedanken voor het lieve welkom op Schiphol en thuis. Dankzij jullie kon ik direct mijn verhaal delen en was ik de eerste, ijskoude ochtend in NL niet alleen, omdat papa een prachtige en overheerlijke taart met champagne had geregeld voor iedereen die me op Schiphol stond op te wachten. De mega hartballon van mijn lieve zusje is me ook erg dierbaar. Het is fijn te weten dat ik hier gemist ben; tenminste 1 goede reden om weer terug te zijn.

Dat welkom is inmiddels al een week geleden. Nog steeds leef ik een beetje in een cocon en moet ik enorm wennen aan het gewone leven hier. Ik voel me vooral erg nutteloos, omdat ik geen mensen kan helpen. Ook de kou is een puntje waar ik nog niet helemaal mee om kan gaan.. Op het moment geeft de thermometer hier -4 aan, wat een temperatuurverschil van 44 graden celsius betekent, aaaaah!!!! Ik weet zeker dat dit, weliswaar de eerste, maar zeker niet de laatste keer Ghana was. Een deel van mijn hart ligt daar bij mijn familie, de kindjes in het weeshuis, de mensen in Cape Coast en de bevolking van het prachtige land. We kunnen zoveel leren van het geluksgevoel dat de mensen daar ervaren, met zo ontzettend weinig. Hoe cliche het ook klinkt, wij Nederlanders zijn enorme egoïsten die altijd alles maar beter, meer, duurder en groter willen. Ik hoop mijn relaxte Ghana- gevoel vast te kunnen houden, want momenteel voel ik me enorm bevoorrecht met alles wat ik bezit.

Lieve volgers, dit was dan echt mijn laatste blog over Ghana. Jullie reacties, medeleven en waardering hebben het makkelijker gemaakt voor mij om te schrijven over al mijn belevenissen en avonturen. Daar wil ik jullie dan ook enorm voor bedanken!

Een ding is zeker; de afgelopen drie maanden waren de mooiste uit mijn leven!

Dikke kus!!