Alweer december!

Dag lieve allemaal!

Wat een lijst met reacties zeg, echt heel gaaf om te lezen/merken dat jullie (nog steeds) zo met me bezig zijn! Opnieuw bied ik mijn excuses aan voor het lange wachten.. De bedoeling was dat ik afgelopen donderdag een verslag zou schrijven, maar mijn werkdag liep ontzettend uit; we hebben tot 4 uur gewerkt. Ik had dus geen tijd om naar het internetcafe te gaan, en de volgende dag vertrokken we rechtstreeks uit werk naar het strand.. Nu is het dus al maandag 3 december. De tijd vliegt; Sinterklaas, Kerst, mijn verjaardag en Oud&Nieuw staan voor de deur, maar dat magische gevoel van de maand december ontbreekt nog volledig bij mij. Ondanks de lichtjes en kerstbomen die hier en daar verschijnen in Ghana, leef ik voor me gevoel nog volledig in de zomer. Het is dan ook elke dag boven de 30 graden, gek hoor!

Zoals ik heb verteld ben ik naar Mole geweest. Wat een onwijs gave, vermoeiende, indrukwekkende, gezellige en mooie ervaring! Ana, Marije, Nienke, Cille, Alice, Jessica (mijn nieuwe en reeds ex- huisgenootje), Hani (de Australische jongen, totaal niet aantrekkelijk..), Hanna en ik vertrokken op donderdag middag na werk richting Tamale, een reis van minimaal 6 uur. Na een uur onderweg te zijn, met een achterlijke chauffeur achter het stuur, was er iets mis met de remkabels.. Laten die nou toch wel erg belangrijk zijn tijdens het auto rijden.. De tro werd langs de weg gezet en nadat 20 man ongeveer een uur met z'n allen hebben 'geknutseld', daar leek het echt op, konden we gelukkig weer verder. Toen we 's avonds laat in Tamale aankwamen, zijn we op zoek gegaan naar de twee hotels waar we zouden overnachten. De hotels waren snel gevonden, de kamers echter niet. Ondanks dat ik beide hotels 3x heb gebeld om te confirmen dat we zouden komen, hadden ze toch onze kamers aan andere mensen gegeven. Ze dachten dat we niet meer zouden komen, aangezien het al 10 uur was. Stonden we daar bij de receptie.. Uiteindelijk waren er na veel overleg toch nog wel wat kamers vrij, officieel allemaal 1 persoons, maar met een beetje proppen zou het wel lukken.. Wij waren allang blij!

Hanna en ik zouden die nacht om 4u naar het station gaan om de buskaartjes te kopen van Tamale naar Mole National Park. Ons was verteld dat je zo vroeg aanwezig moest zijn, anders zou de ochtendbus vol zitten. Na zo'n 3,5 uur slaap, stonden wij dus braaf in de rij voor de kaartjes. Bleek dat de ochtendbus de avond ervoor al in de verkoop was gegaan, dus de enige kaartjes die nu beschikbaar waren, konden gebruikt worden voor de middag bus. We vonden het allang best, zolang we maar in Mole aankwamen. Na de kaartjes eindelijk te hebben bemachtigd zijn we terug naar ons bed gegaan. Iedereen moest om 12.30 op het station zijn, want dan zou de bus vertrekken. Gelukkig waren we voorbereid op lange wachttijden, en deed het ons vrij weinig toen we hoorden dat de bus al minimaal een uur vertraging opgelopen had. Uiteindelijk vertrokken we, strontchagrijnig en wel, om half 4 eindelijk richting Mole. Het was 8 uur vrijdagavond toen we aankwamen. Gelukkig hadden ze daar wel gewoon onze kamers nog en na heerlijk een bord rijst met kip te hebben gegeten zijn we ons bed ingedoken.

De volgende dag was iedereen weer fris en vol goede moed voor de komende dagen. Het resort ligt prachtig, boven op een berg, met uitzicht op 2 waterholes waar alle dieren in het National Park komen drinken en badderen in het droogseizoen, omdat alle andere waterbronnen uitgedroogd zijn. We hadden van de andere vrijwilligers gehoord dat het eten in het hotel vreselijk zou zijn, maar wij zijn allemaal zeer blij verrast geweest! Alles was heerlijk en we hoefden niet eens te wachten, dit kwam omdat we bij het ontbijt onze lunch met tijd bestelde, en tijdens de lunch alles voor het diner. Top systeem, zouden ze meer moeten toepassen in Ghana!

De zaterdagochtend hebben we in en aan het zwembad doorgebracht; in 1 woord genieten! Om half 4 zijn we op een 2 uur durende jeepsafari gegaan. We hebben van alles gezien, maar helaas geen olifanten.. Ik heb geprobeerd zoveel mogelijk foto's te schieten, echter zijn de beesten zo verdomd snel dat ze of bewogen zijn of helemaal niet gelukt. Na de safari nog snel een duik in het zwembad genomen en toen aan tafel gegaan. Aangezien we allemaal heel graag olifanten wilden zien, gingen we de volgende ochtend om 7 uur op walking safari. De kans dat we ze dan zouden zien badderen was erg groot. Niet dus.. Amper een beest gezien, maar wel 2,5 uur in de bloedhitte rond gelopen. Gelukkig was het zwembad daar! Ook die middag weer op jeep safari geweest, de driver en gids fooi gegeven om olifanten te vinden, maar na 2,5 uur rijden nog steeds niet.. Toen waren we het zat. Maandag hebben we lekker aan het zwembad gelegen en zijn we vroeg naar bed gegaan, want 's nachts om half 4 vertrok de bus weer richting Tamale. Gelukkig is de terugreis erg snel gegaan, en waren we 's middags rond een uur of 5 thuis. Nog nooit zo blij geweest met mijn bed!

De safari's waren een heel avontuur, maar de grootste belevenis die ik heb meegemaakt in Mole was de achtervolging van een baviaan.... Een mega grote, harige, snelle, mannelijke baviaan.. We wisten dat ze niet erg schuw waren en soms even gedag komen zeggen bij de mensen, zeker als er eten in de buurt is. Maar de mensen van het hotel hadden ons verzekerd dat ze niet heel dichtbij zouden komen. Wel dus! Cille en ik liepen in bikini en op slippers richting het zwembad voor een laatste duik voor het avondeten. In de verte zagen we een baviaan en een wrattenzwijn met elkaar spelen/vechten. We liepen rustig verder tot de baviaan ons recht in onze ogen keek en richting ons begon te lopen. Na een paar seconden ging het lopen over in rennen, begonnen wij te gillen en ook te rennen en was er volledige paniek. Die aap was zo ontzettend snel dat hij me na een paar meter al had ingehaald. Ik ben toen maar achter een boom gesprongen en heel stil gehouden. Cille rende richting onze kamer, waar Alice en Hanna op dat moment waren, en gooide de deur open. Ze is gillend achter een stoel gesprongen om zichzelf te beschermen. In haar paniek had ze niet gezien dat niet ik, maar de baviaan na haar de kamer in was gelopen. Hij liep dus gewoon in onze kamer rond!! Toen ik genoeg moed had verzameld om hem de kamer uit te jagen, stond ik net in de deuropening toen hij weer naar buiten kwam rennen, mij omver rennend. Dood eng! We waren zo ontzettend blij dat hij weer weg was, al had hij wel onze koekjesvoorraad meegenomen... Idiote beesten die bavianen! Die avond was het hotel in rep en roer, want iedereen had ons horen gillen en vond het hilarisch. Inmiddels kunnen wij er ook om lachen!

Ook heb ik heeeel erg goed nieuws; het tweede jongetje is terug! Morgen gaan Willemijn en ik naar hem toe met alle spulletjes. Ik heb van een aantal van jullie de vraag gekregen hoe het zal gaan in de toekomst, als de jongetjes uit hun schooluniform zijn gegroeid en ivm de kosten van de komende schooljaren. We hebben per kind 2 schooluniformen gekocht, in 2 verschillende maten, die beiden erg ruim zitten. Daar zullen ze dus nog wel even mee voort kunnen. Wat betreft het schoolgeld; 1 van de 2 grote partijen staat voor het gratis maken van zowel de lagere als de middelbare school. Mocht de NPP dus winnen aankomende vrijdag, dan hoeven we ons daar geen zorgen meer om te maken. Komt NDC aan de macht, dan zullen we geld aan Projects Abroad geven om de komende jaren ook te kunnen financieren.

Met het overige geld hebben we vandaag hep-B vaccins gekocht, zodat we a.s. woensdag alle kinderen in het weeshuis kunnen gaan vaccineren! Ook dat plan is dus helemaal rond! Ik hoop dat jullie allemaal tevreden zijn waar ik het geld voor gebruik.

Vandaag heb ik in het weeshuis gewerkt, omdat Public Health vrij was, en ik zeker wilde weten of ik dat de komende weken wil gaan doen. Ik ben heel erg blij dat ik deze 'testdag' heb gehad, want ik vond het niet zo leuk als ik had verwacht. Om half 8 vanochtend was ik in het weeshuis aanwezig, en heb ik geholpen alle kindjes die naar school kunnen, te verschonen en aan te kleden. Daarna hebben we de baby's uit hun bedjes gehaald, verschoond en mee naar buiten genomen. Vervolgens heb ik 3 uur op een bankje doorgebracht met 3 andere meiden en 6 baby's. De meeste baby's hebben een zwakke nek, andere zijn behoorlijk gehandicapt. Dat maakt het best zwaar. Toen het tijd was, hebben we ze gevoed, gewassen, verschoond en op bed gelegd. Daarna de 3 grotere gehandicapte meisjes gewassen, verschoond en terug in hun 'kooi' gelegd. Het is echt een kooi, want ze liggen daar de hele dag te kwijlen en geluiden te maken in een ruimte afgescherm door een hek wat wij gebruiken om ons konijn in de tuin te laten lopen. Ze worden enorm verwaarloosd, en daar kan ik niet tegen. Heb ze dus heel wat extra aandacht gegeven. Toen de school klaar was, hebben we daar de jongens opgehaald en naar huis genomen. Daar heb ik de 3 meest ranzige luiers ooit moeten verschonen. Jongens van 4/5 jaar oud die diaree hebben in een luier, zodat het tot hun nek zit, is echt vreselijk. Heb tijdens alle luiers gekokhalst en met kippenvel op mijn lichaam gestaan. Toen was mijn dag afgelopen. Mijn voornaamste taken zijn dus; zitten, luiers verschonen en voeden. Het weeshuis is echt vreselijk voor die kindjes.. Ze krijgen te kleine luiers aan, vieze kleding en liggen de meeste tijd van de dag binnen in hun bed.. Alleen de vrijwilligers nemen ze mee naar buiten, maar alleen met toestemming van de huis 'moeders' die dat bijna nooit toelaten. De huis moeders zijn vreselijk; ze verkopen alle gedoneerde kleding, slaan de kinderen en slapen de helft van de dag. Er is dus behoorlijk wat mis, en hoe graag ik dat ook allemaal zou willen veranderne/verhelpen, realiseer ik me dat ik daar niet toe bevoegd ben en waarschijnlijk meer kwaad zal doen dan goed, als ik bijvoorbeeld de confrontatie zou aangaan met het bestuur van het weeshuis. Mijn besluit staat dan ook vast; ik blijf gewoon bij Public Health. In mijn laaste werkweek, de week voor Kerst, ga ik met Nienke meelopen in haar ziekenhuis. Zij is bevoegd zuster en heeft toestemming van haar zkh om mij mee te nemen. Daar kijk ik dus erg naar uit!

Aankomende vrijdag zijn de verkiezingen en het wordt steeds drukker op straat met gillende mensen. Donderdagmiddag vertrekken we met de hele groep richting Cape Coast om te ontsnappen aan de drukte in Kumasi. Lekker zon, zee en strand! Alweer, haha! Afhankelijk van de uitslag van de verkiezingen begint werk weer op maandag, als de uitslag namelijk niet is zoals mensen het willen, wat uiteraard gaat gebeuren, dan kan het zou zijn dat alles net zo wordt stilgelegd als vrijdag. Ben zeer benieuwd!

Nou lieve volgers, ik wens jullie allemaal een fijne week, en als ik weer wat interessants te melden heb, dan horen jullie dat uiteraard! Dikke knuffel!