Erste zware dagen
Blijf op de hoogte en volg Charlotte
11 Oktober 2012 | Ghana, Kumasi
Lieve allemaal,
Het is momenteel half 2 in Kumasi, Ghana en ik ben in de office van Projects Abroad. Ik ga proberen om mijn eerste indrukken en gevoelens te beschrijven.
Na afscheid te hebben genomen van alle lieve mensen die op Schiphol waren, ben ik met tranen in mijn ogen de lucht in gegaan. De vlucht duurde lang, maar ik heb lekker films gekeken, dus heb me vermaakt. Aangekomen in Accra, liep ik het vliegtuig uit en kreeg een klap in het gezicht van de hitte. Super lekker vergeleken met Nederland!! Na lang in de rij te hebben gestaan voor de douane en mijn koffers op een karretje te hebben gezeuld, kwam ik in de aankomsthal, waar ik super vriendelijk ben ontvangen door een medewerker van Projects Abroad. Daarna ben ik direct naar het Pink Hostel gebracht, om daar de nacht door te brengen. 's Ochtends vroeg moest ik om 7 uur klaar staan voor de zes uur durende reis naar Kumasi.
De eerste ochtend wakker worden in Ghana was zwaar, maar ik had Sebas z'n knuffel en mama op de sms, dus dat gemis was in eerste instantie snel weg. Vanuit de taxi zag ik alles wat op tv wordt getoond over het leven in Afrika; vrouwen met manden op hun hoofd, kippen, geiten en koeien op de weg, kokosnoten, bananenbomen, kleine zwarte kindjes spelend in rood zand, etc. Er was zoveel te zien, en iedereen glimlachte en zwaaide naar me. Blanke mensen zijn echt heel interessant hier.
Eenmaal aangekomen in Kumasi, heb ik mijn koffers gedropt bij mijn familie, en toen heeft Gabbi (een medewerker van PA Kumasi) me meegenomen naar het weeshuis, waar alle andere vrijwilligers ook waren. Op woensdag spreken alle vrijwilligers (allemaal super lieve meiden) namelijk af om samen te eten. In het weeshuis liepen de schattigste kindjes rond, die allemaal met hun armpjes omhoog voor me kwamen staan. Lekker geknuffeld dus. Mijn drie huisgenootjes, drie Deense vriendinnen, heb ik daar ook ontmoet. Het avondeten was erg gezellig, en heb leuk gepraat met de meiden. We zijn bijna allemaal Nederlands of Deens, eentje is Engels, eentje Zwitsers en de laatste komt uit Australie. Ben gelijk opgenomen door iedereen, want van vandaag t/m dinsdag gaan 9 meiden samen reizen, en ik ga met de rest mee vanaf morgen t/m zondag, zodat ik maandag wel gewoon mijn eerste werkdag kan doen. Erg fijn allemaal.
Echter heb ik behoorlijk last van heimwee, iets wat ik nog nooit heb meegemaakt en waarvan ik dan ook ontzettend hoop dat het heeeel snel weer voorbij is. Ik slaap in een grote kamer, helemaal alleen in een bijgebouw, mijn Deense huisgenootjes slapen samen op een kamer, kennen elkaar vanaf thuis al en zijn dus t/m dinsdag weg.. Vanochtend heb ik mijn intro gehad, en toen ik thuiskwam, was ik helemaal alleen. De tranen zaten erg hoog, dus heb eerst even uitgehuild bij mama en heb toen Anthony (ook een medewerker van PA) gebeld om mijn hart te luchten. Op zijn advies ben ik in een taxi gestapt en naar het hoofdkantoor gekomen, om even gezelschap te hebben, aangezien alle andere vrijwilligsters of ook weg zijn of nog aan het werk. Ik heb aangegeven dat ik graag met iemand op de kamer zou willen, zodat ik me niet meer zo alleen voel. Voelt best stom om na 2 dagen al zo'n heimwee te hebben...
Hopelijk ben ik de volgende keer dat ik schrijf weer vrolijk, want ik ben zeker niet van plan om op te geven, en volgens alle verhalen van de andere meiden, zijn de eerste twee weken gewoonweg drama.. Tot snel! x
Het is momenteel half 2 in Kumasi, Ghana en ik ben in de office van Projects Abroad. Ik ga proberen om mijn eerste indrukken en gevoelens te beschrijven.
Na afscheid te hebben genomen van alle lieve mensen die op Schiphol waren, ben ik met tranen in mijn ogen de lucht in gegaan. De vlucht duurde lang, maar ik heb lekker films gekeken, dus heb me vermaakt. Aangekomen in Accra, liep ik het vliegtuig uit en kreeg een klap in het gezicht van de hitte. Super lekker vergeleken met Nederland!! Na lang in de rij te hebben gestaan voor de douane en mijn koffers op een karretje te hebben gezeuld, kwam ik in de aankomsthal, waar ik super vriendelijk ben ontvangen door een medewerker van Projects Abroad. Daarna ben ik direct naar het Pink Hostel gebracht, om daar de nacht door te brengen. 's Ochtends vroeg moest ik om 7 uur klaar staan voor de zes uur durende reis naar Kumasi.
De eerste ochtend wakker worden in Ghana was zwaar, maar ik had Sebas z'n knuffel en mama op de sms, dus dat gemis was in eerste instantie snel weg. Vanuit de taxi zag ik alles wat op tv wordt getoond over het leven in Afrika; vrouwen met manden op hun hoofd, kippen, geiten en koeien op de weg, kokosnoten, bananenbomen, kleine zwarte kindjes spelend in rood zand, etc. Er was zoveel te zien, en iedereen glimlachte en zwaaide naar me. Blanke mensen zijn echt heel interessant hier.
Eenmaal aangekomen in Kumasi, heb ik mijn koffers gedropt bij mijn familie, en toen heeft Gabbi (een medewerker van PA Kumasi) me meegenomen naar het weeshuis, waar alle andere vrijwilligers ook waren. Op woensdag spreken alle vrijwilligers (allemaal super lieve meiden) namelijk af om samen te eten. In het weeshuis liepen de schattigste kindjes rond, die allemaal met hun armpjes omhoog voor me kwamen staan. Lekker geknuffeld dus. Mijn drie huisgenootjes, drie Deense vriendinnen, heb ik daar ook ontmoet. Het avondeten was erg gezellig, en heb leuk gepraat met de meiden. We zijn bijna allemaal Nederlands of Deens, eentje is Engels, eentje Zwitsers en de laatste komt uit Australie. Ben gelijk opgenomen door iedereen, want van vandaag t/m dinsdag gaan 9 meiden samen reizen, en ik ga met de rest mee vanaf morgen t/m zondag, zodat ik maandag wel gewoon mijn eerste werkdag kan doen. Erg fijn allemaal.
Echter heb ik behoorlijk last van heimwee, iets wat ik nog nooit heb meegemaakt en waarvan ik dan ook ontzettend hoop dat het heeeel snel weer voorbij is. Ik slaap in een grote kamer, helemaal alleen in een bijgebouw, mijn Deense huisgenootjes slapen samen op een kamer, kennen elkaar vanaf thuis al en zijn dus t/m dinsdag weg.. Vanochtend heb ik mijn intro gehad, en toen ik thuiskwam, was ik helemaal alleen. De tranen zaten erg hoog, dus heb eerst even uitgehuild bij mama en heb toen Anthony (ook een medewerker van PA) gebeld om mijn hart te luchten. Op zijn advies ben ik in een taxi gestapt en naar het hoofdkantoor gekomen, om even gezelschap te hebben, aangezien alle andere vrijwilligsters of ook weg zijn of nog aan het werk. Ik heb aangegeven dat ik graag met iemand op de kamer zou willen, zodat ik me niet meer zo alleen voel. Voelt best stom om na 2 dagen al zo'n heimwee te hebben...
Hopelijk ben ik de volgende keer dat ik schrijf weer vrolijk, want ik ben zeker niet van plan om op te geven, en volgens alle verhalen van de andere meiden, zijn de eerste twee weken gewoonweg drama.. Tot snel! x
-
11 Oktober 2012 - 16:11
Lauren Dickhoff:
Hey Charlie, nothing to be embarassed about, trust me! Je kunt het :] xxx much love Lauren & Claire!!! -
11 Oktober 2012 - 16:20
Elly Willemsen:
hoi lievert wilde dat ik je in mijn armen kon nemen
maat ik geloof in je je red het wel eerste loodjes wegen het zwaars
makkelijk gezegt he kop op heel veel liefs OPi en Omi
-
11 Oktober 2012 - 16:26
Mama:
Dapper meisje, je bent super goed bezig!
XX -
11 Oktober 2012 - 16:31
Andrea Taekema:
Hi Lot,
Wat fijn dat je een goede reis hebt gehad en dat iedereen zo lief voor je is. Het valt ook niet mee al die nieuwe indrukken, maar weet zeker dat het helemaal goed gaat komen met het heimwee gevoel. Schrijf het maar lekker van je af en geniet van hetgeen je allemaal ziet. Liefs en dikke knuffel Andrea -
11 Oktober 2012 - 17:01
Femke:
Haay moppie! Ik lees dit echt met tranen in m'n ogen. Ik weet ook hoe je je voelt!
Het gaat helemaal goedkomen, dat weet ik zeker. Het is allemaal wennen, maar het gaat vanzelf wennen. De eerste weken zijn het zwaarst! Denk aan al die leuke kindjes die je nu al wilt adopteren, ik ken je :p. Geniet er wel van meissie en probeer je niet te veel te focussen op de heimwee! Ik kijk uit naar je volgende verhalen.
Hele dikke kus en knuffel! -
11 Oktober 2012 - 17:26
Shirley:
Ah lot, het is niet meer dan logisch hoor die heimwee. Je moet gewoon even de tijd nemen om te wennen daar en dan wordt de heimwee vast stukken minder. Leuk dat je meteen al even mee kan met die meiden! Heel veel plezier, hou je sterk en maak er een gezellig boel van daar met al die lieve kindjes! Dikke kus -
11 Oktober 2012 - 18:38
Marjon:
Hopelijk heb je mijn smsjes gehad en met al die gedachten en luchtknuffels van iedereen ga je het redden! Geniet met die meiden het weekend. Ben benieuwd naar al je verhalen! Knuffel maar veel kindjes en tot gauw op de mail liefs van ons allen -
11 Oktober 2012 - 18:53
Nathalie:
Mijn lieve, stoere zus!
Ik weet dat het gaat lukken en dat je ervan gaat genieten!
Hele dikke kus
van je trotse zusje (ukkie)
<3<3<3<3 -
11 Oktober 2012 - 19:51
Oma Von:
Hoi lieve kleindochter,
Wat een indrukken, geuren etc., je bent pas 2 dagen weg en hebt al zoveel meegemaakt. We weten dat het allemaal goed gaat komen maar die eerste dagen zijn hartstikke moeilijk, dat begrijpen we allemaal, we leven met je mee en denken veel aan je en hopen dat dat je een beetje helpt.
Koken ze lekker? Goed blijven eten hoor! Gezellig dat je leuke meiden treft, geniet van alles!
Tot een volgende mail, dikke kus van ons beiden,
opa en oma
-
11 Oktober 2012 - 23:06
Karin Molleman:
Lieve Charlotte
Ben er van overtuigd dat alles goed komt en op z'n plek valt.....het kan toch ook bijna niet anders dan dat het in het begin soms heel zwaar voor je is.........geef het de tijd en ik weet zeker dat je je over een paar dagen al weer veel happy-er voelt !
We leven met je mee en vinden het leuk dat je al je ervaringen , in nu nog zware tijden maar straks vast leukere tijden , met ons wilt delen.
Hele dikke knuffel van ons ,
Karin , Anton en Tim
-
12 Oktober 2012 - 13:07
Pien:
Je bent aan kanjer lot, even doorbijten!! Dikke kus ♥♥ -
13 Oktober 2012 - 20:09
Herma:
Ik hoop dat je een top uitje hebt gehad met de andere meiden en dat je het weer wat "zonniger" in ziet. Hier is het herfst, Lieke haar hockeywedstrijd is vamiddag gestaakt wegens regen dus dat zegt genoeg! Leuk dat je al in het weeshuis bent geweest en fijn dat je al een aantal "collega's" hebt ontmoet. Ik hoop dat je snel een kamergenoot hebt of weet wanneer die komt zodat je je indrukken ook daar kan delen. Als ik je een beetje ken sla je je echt door de eerste moeilijke tijd heen. Vind het erg leuk om je ervaringen te lezen.
Dikke knuffel van ons alle3 -
14 Oktober 2012 - 14:39
(opa)Kees:
Hoi Charly,
Regelmatig denk ik aan je en kijk even of er nieuws is van jou. Ben jij zelf wel in de gelegenheid om naar je verhaal of de reacties te kijken?
Waar ik nieuwsgierig naar ben is of je al typisch Ghanees voedsel hebt gegeten en als dat zo is hoe je het vindt.
Liefs-groet-kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
