Nog niet een op de helft, en al zoveel meegemaakt!

Lieve allemaal,

We zijn inmiddels op dag 15 van onze reis beland. In de elf dagen sinds het eerste verslag hebben we weer van alles meegemaakt. Ik eindigde de vorige keer met hoe moe we waren, en daar hebben we ons die avond dan ook aan toegegeven door lekker op het complex te blijven.

De volgende dag zijn we, na het ophalen van de was, vertrokken naar Ayutthaya waar we rond 16.00 aankwamen. Tijdens de busrit er naar toe hebben we genoten van de fantastische film 'Jurassic World' (vreselijke fictie met dino's enz, maar blijkbaar award winnend vanwege de waanzinnige virtuele beelden). Toen we aankwamen, hadden we nog geen accommodatie, maar dat was gelukkig vlot geregeld bij Tony's place (opnieuw een tip van de lonely planet). Naast het guesthouse zat een tourist agency, waar we gelijk de trekking door Kao Yai National Park hebben geboekt voor de twee dagen erop. Daarna zijn we naar de beroemdste ruïnes van de stad gegaan: Wat Phra Mahathat. Vroeger waren dit allerlei tempels in verschillende stijlen bij elkaar, maar die zijn begin 1900 ingestort en toen hebben de Birmezen alle Buddha beelden onthoofd en vernield, waarbij één hoofd volgens legendes is vergeten meegenomen te worden en nu verstrengeld zit in de wortels van een boom. Levert zowel een mooi plaatje als een goed verhaal op. Die avond lekker bijgekomen met overheerlijke cocktails.

De volgende ochtend zijn we met de trein in 2,5 uur naar Pak Chong gereden in derde klas. Officieel bestaat 1 bankje van een meter breed uit 2 zitplaatsen, gelukkig was de trein niet volgeboekt en hadden wij ieder een eigen bankje. Deze rit was al een enorme belevenis an sich, als gevolg van de waanzinnige uitzichten en de lieve dorpjes die we onderweg tegen zijn gekomen. De conducteur die de gehele tijd een chagrijnige kop had en enorm streng deed tegen de lokale bevolking, veranderde van gezichtsuitdrukking toen hij ons zag. Hij kwam ineens naast me zitten, duwde zijn telefoon in Sebas z'n handen en wilde klaarblijkelijk met me op de foto. Vlak daarna kroop hij terug in zijn rol als chagrijnige conducteur. Vreemd, maar realiteit hier. Bij aankomst werden we gelukkig opgewacht door een tuktuk van het hotel (Kao Yai Garden Lodge Resort) en waren we nog geen uur later helemaal gesetteld bij het zwembad. Om 15.00 begon de eerste tour van onze 1,5 daagse trekking. Een schattig vrouwtje genaamd Tuck heeft ons een mooi stukje park met een zoetwater bron laten zien en daarna zijn we doorgereden naar een vleermuizengrot. Er hingen daar zichtbaar duizenden vleermuizen aan de wanden, maar er zouden zich miljoenen moeten bevinden. Ondanks de geur was het echt waanzinnig om te zien. De stalagmieten en -tieten van krijtsteen waren ook prachtig! Op sommige plekken bevond zich zelfs marmer. In die grot hebben we daarnaast het meest gruwelijke beest ever gezien, volgens Tuck een alien. Als je Googlet naar Thereuopoda Longicornis, dan begrijp je waarom ik me kapot schrok dat dit beestje vlakbij mijn hoofd in een holletje zat te schuilen. Ik krijg weer rillingen bij het idee. Daarna hebben we, tijdens het wachten op de vleermuizen die elke dag met z'n miljoenen tegelijk de grot verlaten op naar het oosten om voedsel te zoeken, heerlijk in de zon fruit gegeten. Toen om klokslag half 6 de vleermuizen begonnen uit te vliegen (eerst uit de kleine opening en later ook uit de grote 'deur') was het adembenemend om die enorme zwermen te zien gaan. We hebben ze te voet gevolgd en dit alles vond plaats tijdens een prachtige zonsondergang, we hebben onze ogen uitgekeken. We hebben niet de gehele twee uur uitgezeten die nodig zijn om alle vleermuizen de grot te laten verlaten, maar zijn na drie kwartier teruggekeerd naar het hotel. De volgende dag stond er immers een trekking van enkele uren op het programma met beloftes als olifanten zien en misschien zelfs een tijger.

Helaas.. Van allebei is niets terechtgekomen. We hebben zo’n vier uur door de jungle gewandeld met een gids genaamd Bonsai (van het boompje inderdaad) die werkelijk waar niets wist. Het enige wat hij deed, was foto's maken van paddestoelen die hij zogenaamd in al die dertig jaar dat hij in het park werkte nog nooit had gezien. Volgens de hele groep at hij ze daarna op, want zijn kennis vervaagde met de seconde en zijn 'humor' werd steeds beter.. Uiteindelijk hebben we gelukkig, weliswaar in de verre verte, twee hornbills, tien gibbons en een sprinkhaan gezien. Alle andere beestjes noemde hij insect en wanneer er ook maar iets wel interessant te zien of horen was, zelfs toen er tientallen aapjes langs de weg zaten, liep of reed hij gestaag door. Als groep riepen we dan maar dat er magic mushrooms te vinden waren, dan stopte hij wel, al kregen we nog steeds geen correcte uitleg. Behalve deze teleurstellende trekking hebben we wel nog twee gave watervallen bezichtigd, eentje bekend uit de film 'The Beach' en de ander de grootste van het park. De trekking zou tot 17.00 duren, wat ons de gelegenheid gaf om 19.00 de trein terug naar Ayutthaya te pakken. Helaas had meneer Bonsai een ander idee en wilde hij om 19.00 thuis zijn.. Gelukkig stond de groep aan onze kant, waarschijnlijk vanwege het feit dat niemand heel enthousiast was over de trip, en reden we om 17.30 weg bij de laatste waterval. Eenmaal bijna aangekomen bij ons hotel, letterlijk op nog geen 50 meter afstand, besloot Bonsai eerst andere mensen van onze groep af te zetten bij hun hotel, waardoor de tijd echt begon te dringen. Die mensen riepen dat ze het laatste stuk wel zouden lopen, super lief, maar Bonsai wilde nog even met z'n vrienden kletsen... Uiteindelijk geracet door de avondspits om gelukkig op tijd aan te komen op het treinstation en erachter te komen dat de trein niet om 19.00, maar 19.48 zou vertrekken. Heel veel stress voor niets dus. Al gaf dit ons wel de tijd nog even een avondmaal in te slaan alvorens de trein in te moeten.

De treinrit terug was minder bijzonder, aangezien het pikkedonker was buiten, wel zaten we dit keer tweede klas en dat was erg prettig. De stoelen konden tot 135 graden gekanteld en we werden verzorgd als in het vliegtuig: warm handdoekje voor je gezicht en een drankje met wat lekkers tijdens de rit. Vlak daarna ben ik in slaap gevallen en we werden slechts 10 seconden voordat we er uit moesten keihard wakker geschreeuwd. Het is namelijk onbeleefd om iemand wakker te tikken, dus had de conducteur besloten om naast mijn oor uit volle borst “AYUTTHAYA STATION” te tetteren. Ik heb Sebas net op tijd uit zijn coma gekregen en 10 seconden later stonden we slaapdronken op het station. Met de tuktuk hebben we ons naar de guesthouse waar we van te voren hadden geboekt laten vervoeren. Dit was een ander guesthouse dan Tony's place van de eerste nacht in Ayutthaya, aangezien hij zijn kamers niet vooruit liet boeken. Alleen zijn duurste kamer zou nog beschikbaar zijn. Gelukkig hebben we aan de overkant ook heerlijk geslapen. De volgende ochtend hebben we een lekkere massage genomen en rustig aan gedaan tot we om 15.00 de nachttrein naar Chiang Mai in moesten.

Deze rit begon ook weer super mooi, met het apen dorpje NAAM als hoogtepunt. Helaas gingen we te snel om goede foto's te maken, maar het was een enig gezicht om honderden aapjes rond te zien rennen tussen de menigte. Rond een uur of acht kwam de conducteur om de bankjes om te toveren tot het lowerbed en uit het plafond het upperbed te klappen (precies zoals dat op cruiseschepen gebeurd). Het upperbed is smaller en kleiner, dus daar ben ik in eerste instantie gaan liggen. Mister diva daarentegen lag in een heerlijk lowerbed, maar had het te warm, dus na enkele uren zijn we van plek gewisseld gezien het in het bovenbed koeler was. Ook beneden heb ik heerlijk gelegen en ben ik al snel in coma geraakt, genietend van het op en neer bewegen van de trein en het gordijntje ter bescherming tegen het licht. Toen we de volgende ochtend om zes uur gewekt werden, voelde ik me dan ook kiplekker. Sebas had ondanks de ruil geen oog dicht gedaan, dus het was genieten haha. Om 07.00 kwamen we aan bij ons hotel, en we hebben tot 10.30 bij het zwembad gelegen tot onze kamer eindelijk vrijkwam. We hebben onze backpacks voor de verandering een keer helemaal uitgepakt, aangezien we hier toch een week verblijven, zodat de muffe geur in onze kleding hopelijk een beetje minder wordt. Daarna hebben we fietsen gehuurd en zijn we het oude centrum van Chiang Mai gaan verkennen. Het staat vol met tempels en het aantal monniken ligt hier dan ook ontzettend hoog, voornamelijk de jongere monniken (12-18 jaar) komen hier veel voor. Normaal gesproken ga je als je 20 bent in 'opleiding' tot monnik voor minimaal 2 weken en daarna mag je snel beslissen of je terugkeert naar je oude leven of als monnik verder gaat. Elke ochtend gaan de monniken met manden de straat op en ontvangen ze de ene na de andere donatie variërend van eten tot geld tot zelfs iPads en auto's. Een bijzonder gebeuren dat iedere ochtend om acht uur plaats vindt bij het Three Kings monument. Wellicht dat we het een keer gaan bezichtigen.

Ook hebben we die dag een boottocht over de Mae Ping gemaakt. Onderweg twee gezellige Engelse meiden ontmoet waarmee we nuttige kennis over de eilanden hebben uitgewisseld. De bestemming was een Farm House langs de rivier waar allerlei vruchten en kruiden gekweekt worden. Ter proeverij mochten we wat herb juices nuttigen, die behoorlijk sterk van smaak waren, ik kreeg die van mij met lemongrass dan ook niet weg. Sebas heeft keurig zijn tamarinde drankje opgedronken. Het was die dag zondag en dus was er 's avonds Sunday Walking Street; een gezellige markt met waanzinnig lekker eten en kraampjes met mooie dingen, maar ook ontzettend veel quatsch. Om de zoveel meter zat er een blinde muzikant of band op straat te spelen. Het merendeel klonk vreselijk, maar af en toe hoorde we wat moois. Ik ben onwijs nieuwsgierig waarom al deze mensen blind zijn, aangezien het er echt enorm veel waren, dus hopelijk volgt de uitleg later.

De volgende dag stond het Elephant Care Project op het programma. Deze dag was WAANZINNIG!!!! We hebben de olifanten gevoerd, door de jungle geleid, laten modderbaden en ze gewassen. Ik hou het echt kort, want hier wil ik thuis nog heel veel over vertellen! Sebas en ik voelden ons in officiële kleding echte mahouts. WAUW. Tot dusver zeker onze beste dag!

Dinsdag hebben we geziplined met the Dragon Flight Company onder leiding van onze gids Tiger. Op internet vele goede recensies gelezen, maar wij vonden het nogal tegenvallen. Van de vele koffie- en rijstvelden hebben wij namelijk weinig gezien. Daarnaast werd het zekeren en dergelijke voor je gedaan en behalve de enkele lange tokkelbanen en twee verticale drops, was er niet veel spectaculairs aan. Wellicht komt dit negatieve beeld ook deels voort uit het feit dat onze wekker 08.30 stond om rustig wakker te worden, te gaan ontbijten en dan om 09.30 opgehaald te worden. Maar in plaats daarvan werd er om 08.30 op onze deur gebonkt dat we NU moesten komen, want we werden opgehaald.. Zonder eten die baan afleggen was niet echt waanzinnig.. Al met al hebben we toch wel plezier gehad, zeker om de schreeuwende Chinees uit onze groep die overal bang voor was, en omdat we er samen natuurlijk het beste van hebben gemaakt.

Die avond zijn we naar de Night Bazaar gegaan, dit was super leuk!!! Eigenlijk dezelfde opzet als Walking Street, maar zonder muzikanten en tientallen keren groter met ook overdekte gedeeltes. Er bevindt zich daar een onwijs vriendelijke tailor en Sebas laat een super gave herfst-/ winterjas maken en ik heb me laten overhalen tot het maken van een galajurk. Vanavond om 20.00 is the moment of truth en zullen we zien of de fittings zijn verwerkt in het uiteindelijke resultaat. We hebben ook vast wat souvenirs ingeslagen en zijn aardig goed geworden in het afdingen, ook wel nodig gezien het geld dat we hier uitgeven, haha.

Op 12/08 was de koningin jarig, op elk pamflet en poster staat ze afgebeeld als een prachtige, jonge vrouw, maar ze is dit jaar al 83 geworden. Er zouden de hele dag festiviteiten in de stad zijn, maar vanwege het slechte weer begonnen die pas om 19.00, terwijl wij net besloten hadden vroeg ons bed in te duiken in verband met de trip naar Chiang Rai die de volgende dag om 07.00 op het programma stond, dus daar hebben we ons ook maar aan gehouden.

Om 06.00 ging de wekker en om 07.00 zaten we in het busje op weg naar de eerste stop op anderhalf uur rijden; Hot Springs. Gewend aan de Europese betekenis hiervan en de verhalen van de tourist organisatie, hadden we onze zwemspullen bij ons en verheugden we ons op zwemmen in natuurlijk bronwater. Niets was minder waar, behalve een gat van 1 meter breed waar wat heet water uit spoot en de lokale bevolking hun eieren in kookten, was er niets.. Enorme aanfluiting. Vervolgens moesten we opnieuw 1,5 uur rijden om bij The White Temple te komen, deze is gebouwd door een atheïst en was gelukkig wel heel bijzonder. De stijl ligt dicht tegen het gotische aan. Ik vond het heel fascinerend en ben elke expositie afgegaan om de ene na de andere waanzinnige kunststukken te bekijken. Dit varieerde van schedels in een massa van handen tot hangende koppen in bomen en allerlei animatiefiguren op de wanden van de tempel. Allemaal met onwijs veel detail en precisie gemaakt. Ik heb veel waanzinnige foto's gemaakt. Sebas zat ondertussen bij te komen van de hitte onder de takken van één van die bomen. Hierna moesten we opnieuw 1,5 uur rijden naar the Golden Triangle; het punt waar Laos, Myanmar en Thailand samen komen ergens op een rivier, waar vroeger in geld, goud en opium werd gehandeld. We zijn hier uiteraard naar toe gevaren en hebben zelfs een uurtje in Laos rondgelopen, waar we whiskey hebben geproefd met een tijgerpenis erin, er was ook keuze uit een king cobra, schorpioen met schildpad of gekko. Het smaakte goed! De terugweg met de boot duurden zo'n 10 minuten waarna we een half uur met het busje moesten rijden naar de grens van Thailand en Myanmar; het meest noordelijke stukje van Thailand. We kregen 30 seconde de tijd om daar een foto te maken waarna we eindelijk konden lunchen, het was inmiddels 15.00. Na de lunch opnieuw 1,5 uur gereden naar Karen Long Neck village; een Hill Tribe waarbij alle vrouwen en meisjes vanaf 6 jaar meerdere ringen om hun nek dragen ter bescherming tegen tijger aanvallen. We hebben een half uurtje rond mogen wandelen en een kijkje mogen nemen in hun leven, het dorpje deed mij erg aan Ghana denken, dus ik was enthousiast, op de armoede na natuurlijk. Sebas vond het niet zo geweldig. Dit was de laatste stop van de trip en we moesten zo'n 3,5 uur terug rijden naar Chiang Mai. Om 20.00 waren we na een lange dag weer 'thuis'.

Inmiddels is het de volgende dag en hebben we lekker uitgeslapen. Vanochtend was het niet zulk mooi weer, dus zijn we met de scooter naar de beroemde tempel Doi Suthep gereden. Dit was een tochtje van 16 kilometer bergopwaarts met onderweg meerdere viewpoints. De tempel ligt zelf bovendien ook nog op een berg en we moesten dan ook behoorlijk wat treden op voor we er waren, maar het uitzicht over Chiang Mai was zeker de moeite waard! De rondleiding in de fabriek waar Jade (soort steen) wordt geboetseerd en in sieraden verwerkt, was ook interessant. Helaas lagen de prijzen erg hoog, dus we hebben niks gekocht, maar absoluut prachtig soort steen. We hebben net lekker aan het zwembad gelegen en gaan zometeen weer richting de Night Bazaar voor onze jas en jurk. We zijn zeer benieuwd naar het resultaat!

Liefs, Lot en Sebas. Dikke kus!